مَشاهِدُ مِنَ الحیاةِ البَسیطةِ
سوقُ الْبزّازینَ:
ذهب الإمامُ علـﻰّ «علیه السَّلامُ» مع خادِمِهِ الشّابِّ إلَی السُّوقِ.
ألْبِسَةٌ... ألْبِسَةٌ...! مِنْ أحْسَنِ الأنواعِ...!
درس پنجم صحنه هایی از زندگی ساده
بازار پارچه فروشان :
امام علی «سلام بر او باد» همراه خدمتگزار جوانش به سوی بازار رفت .
لباسها ... لباسها ... از بهترین انواع ...
هل عندَکَ قَمیصٌ لـﻰ و قَمیصٌ لِخادمـﻰ؟
نَعَمْ... نعم... یا أمیرَالْمؤمنینَ! تَفَضَّلْ. أنَا فـﻰ خِدْمتِکَ...
لَمَّا عَلِمَ أمیرُ المؤمنینَ بأنَّ البائعَ قَدْعَرَفَهُ, تَرَکَ الْمکانَ وَ ذَهَبَ إلی دُکّانٍ آخَرَ.
آیا پیراهنی برای خودم و پیراهنی برای خدمتگزارم داری؟
بله ... بله ... ای امیر مـﺆمنان . بفرما . من در خدمت تو هستم ...
وقتی امیر مـﺆمنان دانست که فروشنده او را شناخته است ،آنجا را ترک کرد وبه دکّان دیگری رفت .
أطْلُبُ ثَوباً لـﻰ و ثَوباً لِخادمـﻰ.
تَفَضَّلْ... تَفَضَّلْ... أنا فـﻰ خدمتِکَ.
اِنْتَخَبَ الإمامُ قمیصاً بِثَلاثةِ دَراهِمَ و قمیصاً أرْخَصَ.
جامه ای برا ی خودم و جامه ای برای خدمتگزارم می خواهم.
بفرما ... بفرما ... من در خدمت تو هستم؟
امام پیراهنی به سه درهم و پیراهنی ارزان تر انتخاب کرد .
ـ هذا لَکَ! والأرْخَصُ لـﻰ.
ـ لا... لا... أنْتَ أولَی به... أنتَ أمیرُ المؤمنینَ...!
ـ لا... أنتَ شابٌّ ولکَ رَغَباتُ الشَّبابِ.
این از آنِ تو و ارزان تر از آنِ من .
نه ... نه ... تو به آن سزاوارتری ... تو امیر مـﺆمنانی ... !
نه ... تو جوان هستی و تمایلات جوانان را داری .
بعدَ مُدَّةٍ حَضَرَ الإمامُ «علیه السَّلامُ» لإقامَةِ صلاةِ الْجُمُعةِ.
فـﻰ أثْناءِ الْخطبةِ:
پس از مدّتی امام «درود بر او» برای بر پا کردن نماز جمعه حاضر شد.
در هنگام خطبه :
ـ یا والِدﻯ! اُنْظُرْ...! اُنْظُرْ...! أمیرُالمؤمنینَ یَشْعُرُ بِالْحَرِّ الشَّدیدِ, هو یَترَوَّحُ بِکُمِّهِ!
ای پدرم! نگاه ... نگاه کن ... ! امیر مـﺆمنان احساس گرمای شدید می کند او خودش را با آستینش باد می زند.
ـ لا... لا... یا وَلَدﻯ! هو لا یَتَرَوَّحُ... بَلْ یُجَفِّفُ قمیصَهُ. هو غَسَلَهُ قبلَ حُضورِهِ لِلصَّلاةِ.
ـ عجیبٌ...! عجیبٌ...! ألَیْسَ لَهُ قمیصٌ آخَرُ؟!
ـ لا تَعْجَبْ! سأذْکُرُ لکَ قِصَّةً بعدَ الْمغربِ.
نه ... نه ... ای پسرم! او خودش را باد نمی زند ... بلکه پیراهنش را خشک می کند. او آن را قبل از حضورش برای نماز شسته است.
عجیب است ... ! عجیب است ... ! آیا پیراهن دیگری ندارد؟!
تعجّب نکن! داستانی را بعد از مغرب برایت توضیح خواهم داد.
بَعْدَ صَلاةِ الْمَغربِ صَوَّرَ الوالدُ المشهدَ التَّالـﻰَ لَهُ.
پس از نماز مغرب، پدر صحنه ی پیش آمده را برایش ترسیم کرد .
فـﻰ یَوْمٍ مِن الْأیّامِ:
در روزی از روزها:
أحَدُ الصَّحابةِ: رسولُ اللّهِ حَزینٌ... هو... ماذا نَعْمَلُ؟
سلمان : أنا أعْرِفُ ماذا أعْمَلُ؟! هو یَفْرَحُ بِزیارةِ بِنْتِهِ فاطمةَ.
فَذَهَبَ سلمانُ إلی بیتِ فاطمةَ(س) و أخْبَرَها.
یکی از یاران : رسول خدا غمگین است ... او ... چه کنیم؟
سلمان: من می دانم چه کنم ؟! او از دیدار دخترش فاطمه شاد می شود. پس سلمان به خانه فاطمه (س) رفت و به او خبر داد.
فـﻰ الطَّریقِ:
لَمّاشاهَدَ سلمانُ ألْبِسَةَ فاطمةَ (س),بَدَأ بالْبُکاءِ...
واحُزْناه! إنَّ بَناتِ قیصرَ و کِسْرَی لَفـﻰ السُّنْدُسِ والْحریرِ و لباسُ ابْنةِ محمّدٍ هکذا!!
در راه :
وقتی سلمان لباسهای فاطمه (س) را دید; شروع به گریه کرد ...
چه اندوهی! دختران سزار وخسرو در پارچه های ابریشم و حریرند و لباس دختر محمّد این چنین است.
بعد دقائقَ ، عند النّبـﻰِّ (ص)
فاطمةُ (س): یا رسولَ الله! إنَّ سلمانَ تَعجَّبَ مِن ألْبِسَتـﻰ...
رسولُ اللهِ (ص) : یا سلمانُ! إنَّ ابْنَتـﻰ لَفـﻰ «الْخَیْلِ السَّوابِق».
بعد از چند دقیقه نزد پیامبر(ص)
فاطمه(س): ای رسول خدا سلمان از لباسهایم تعجّب کرد ...
رسول خدا(ص):ای سلمان! به راستی که دخترم در«گروه پیشتازان» است .